منبع: بامدادی
دستگاهی عظیم به کمک لشگری از مردان و زنان اقتدارگرایش، مجهز به پول، رسانه، قوای چندگانه و تشکیلات عظیم در سایه، دستگاههای کافکایی امنیتی و فوقامنیتی و نظامی و شبهنظامی و کنترلی و اطلاعاتی و «فداییان چماق و پول» به جان مردم افتادند. آنها شبکههای مخابراتی و رسانهای را به سود خود محدود کردند، به صورت کور و پراکنده حرکتهای اعتراضی مردم را سرکوب کردند، با استفاده از انواع حیلتهای روانشناسی جمعی (و فردی) ترس و وحشت عمومی را در جامعه تزریق کردند، رهبران جنبشهای غیرهمسو را دستگیر کردند….
اما تا کجا تا چند میتوان جنایت کرد و همینطور پلههای ترقی جنایتکاری را طی کرد؟ جایی میرسد که دیگر جنایتی برای انجام دادن وجود ندارد.در نقطهی ماکسیمم، متجاوزان در حالی که تا دندان مسلح هستند خلع سلاح میشوند.
جنایتکار از داخل، بر دیوارهای خانهی ما مشت خواهد کوبید و اینقدر اینکار را ادامه خواهد داد تا خسته شود. خانه اما همینجاست؛ جایی نمیرود. مردم ایران هزاران سال است اینجا زندگی میکنند و احتمالا تا هزاران سال دیگر هم همینجا زندگی خواهند کرد.
0 نظرات:
ارسال یک نظر